Sosen szum cichy

Sosen szum cichy

2017.10.31

Poznań

wieko trumny
zawsze zbyt głośno zatrzaśnięte
samotność już zazdrośnie patrzy w oczy
dłoń wyciągnięta pusta
słowo zawieszone w poróżni

kwiaty więdną w oczach
łzy tęsknoty ciemną nocą
rozpacz serca co zawsze we dwoje
a dziś bije już tylko w połowie

kiedyś tu do ciebie powrócę
zostanę na zawsze już
u boku spocznę twego
sosny zaszumią nam pospołu